Van diepte naar hoogtepunt en vanal daar tussenin
Door: IngridinRwanda
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
27 Juni 2012 | Rwanda, Rwamagana
Ten eerste, ‘bedankt’ voor alle reacties op mijn weblog, erg leuk.
Een hele periode is alweer voorbij, de schoolvakantie voor de Rwandese kinderen staat ineens voor de deur en binnenkort komt er visite uit Nederland, Marleen en Marcel, waar ik veel zin in heb.
Maar ik zal gewoon bij het begin beginnen.
Wat betreft het werk ben ik de afgelopen tijd voornamelijk bezig geweest met het bezoeken van de scholen waar ik de komende maanden zal gaan werken. De scholen liggen verspreid over het district, de ene school is 10 minuten achterop een fietstaxi langs de verharde weg, andere scholen zijn een leuke motorrit van uur over hobbelige zandwegen met mooie uitzichten over de groene heuvels van Rwanda. Vaak worden we op de motor ook achtervolgd door enthousiaste op blote voeten rennende kinderen, die erg onder de indruk zijn van een muzungu (een rijk/wit persoon). Hoe vaak ik dat al niet heb mogen aanhoren, al gillend, ‘Umuzungu!!!’ , door jong EN oud, gerust van de andere kant van de straat, geen probleem. Kun je je voorstellen dat wij in Nederland bij iedere kleur die we zien iets roepen?!?!?! Af en toe heb ik het idee dat ik van een andere planeet kom, echt waar…
Maar wat doe ik hier nu eigenlijk voor werk, dat is een vraag die ik al een aantal keren heb gehad. So here we go:
Ik ben een ‘TMA’ zoals ze dat bij VSO Rwanda noemen, een Teaching Methodology Advisor. In de scholen werk ik met de basisschool leerkrachten aan methodology, we maken samen materialen en de Engelse taal is een actiepunt. Misschien komen er nog wel meer actiepunten naar voren maar dit is het begin. Ik geef workshops aan groepen leerkrachten over deze onderwerpen en observeer en evalueer lessen om te kijken wat ze met de informatie van de workshop doen en ook kunnen we andere dingen bespreken die zich voordoen. Ik hoef mij dus niet te vervelen, ik werk in 14 scholen en ze hebben het liefst dat ik zo vaak als ik kan langskom om ze te ondersteunen. Zo zijn er in het onderwijs team ook ELA (Education Leaderschip Advisors) deze werken met de hoofden van de scholen aan leadership en dan zijn er ook nog mensen die op de TTC’s (Teacher Training College=Rwandese pabo) werken.
Maar, ook al zou ik non stop met werk bezig kunnen zijn hier, er gebeurd meer natuurlijk. De tweede week in Rwamagana werd mij bij aankomst op mijn werk gevraagd om mee te gaan naar een begrafenis. In de nacht was een moeder van een collega overleden. De dag erna was meteen de begrafenis. Okay… Ik kwam in mijn ‘outdoorsy’ outfit want het weer was niet echt top, maar dat was allemaal geen probleem, rugzak met werkspullen op mijn rug en een volgeladen busje in met mensen van kantoor. Eerst naar de kerk, we hebben nog net even het laatste deel van de dienst bij kunnen wonen en toen op naar een heuvel ergens op het platteland. Hier werd door een aantal mannetjes begonnen met het graven van het graf. Een aantal uren later was dit klaar en kon de kist uit de laadbak van een vrachtwagentje geschoven worden om het gat ingedaald te kunnen worden. Tijdens deze uren dat we daar hebben staan wachten heb ik niemand een traan zien laten… een gevolg van de gebeurtenissen in 1994 werd mij verteld door een van de headteachers waar ik de afgelopen uren vrolijk mee heb staan kletsen om de tijd een beetje door te komen, en wij waren niet de enige die vrolijk stonden te ‘socializen’ tijdens dit gebeuren.
Van begrafenis gaan we naar de bruiloften, van dieptepunt naar hoogtepunt! Een collega van het werk waar ik af en toe Engels mee oefen vroeg of ik meeging. De bruiloft was van haar schoonbroer, geen idee wie deze meneer was, maar prima, waarom niet? Hoe zal ik het zeggen, bruiloften in Rwanda duren laaaaang en zijn natuurlijk alleen in Kinyarwanda waar ik nog steeds maar 3 woorden van kan spreken/verstaan. We beginnen zo’n dag natuurlijk in de kerk, daarna naar de receptie wat ook een zit en luister aangelegenheid is en het kan gerust uren duren. Als je geluk hebt krijg je een ‘brok’ taart om de trek een beetje te stillen, maar dat is niet vanzelfsprekend. Ik noem het een brok taart omdat hij niet netjes aangesneden wordt. Je krijgt een servet en eet je brok letterlijk met je handen op, maar goed, als Limburger is dat niet echt een probleem, haha.. (Deze manier scheelt wel een hoop afwas en water dus). De tweede bruiloft waar ik ben geweest was ook een bijzondere dag, daar werd nadat de kerkdienst voorbij was recht voor de kerk mijn telefoon uit mijn tas gestolen (holey moley!!!).
Een paar weken geleden heb ik samen met andere VSOers uit Rwanda en een deel van het VSO team uit Tanzania meegedaan met de Peace Marathon in Kigali waar ik mij gewaagd heb aan de 5 km. Deze afstand noemen ze hier de “FUN RUN’, ik moet eerlijk bekennen, de 2 dagen erna ben ik niet gewoon op een stoel kunnen gaan zitten of zelfs naar de wc kunnen gaan(!!!), zo’n spierpijn had ik, haha. Rwanda, het land van de duizend heuvels zoals het ook wel genoemd wordt, ik heb het gemerkt tijdens die 5 km!
Ook zijn er nog bijzondere feestjes geweest. Een op de Nederlandse ambassade, Koninginnedag. De bitterballen en haring waren ingevlogen, heerlijk. Ook hadden we een uitnodiging gekregen van de British High Commission om de verjaardag en het jubileum te vieren van de Britse Koningin. Gratis eten en drinken, voor VSOers een groot feest… hoe en wat mag je zelf invullen ; )
En dan nog een korte update van mijn huis. Als het regent blijft het droog, yes! Iedere dag, in de avonden heb ik stromend water in mijn huis en kan ik mijn bakken en jerrycans verspreid door mijn villa : ) bijvullen en ook kan ik dan de wc even gewoon doorspoelen. Het vergt wat planning en vooruit denken, maar je went eraan.
Dit was het weer voor nu.
Veel groetjes vanuit Rwamagana,
Inglid : )
Een hele periode is alweer voorbij, de schoolvakantie voor de Rwandese kinderen staat ineens voor de deur en binnenkort komt er visite uit Nederland, Marleen en Marcel, waar ik veel zin in heb.
Maar ik zal gewoon bij het begin beginnen.
Wat betreft het werk ben ik de afgelopen tijd voornamelijk bezig geweest met het bezoeken van de scholen waar ik de komende maanden zal gaan werken. De scholen liggen verspreid over het district, de ene school is 10 minuten achterop een fietstaxi langs de verharde weg, andere scholen zijn een leuke motorrit van uur over hobbelige zandwegen met mooie uitzichten over de groene heuvels van Rwanda. Vaak worden we op de motor ook achtervolgd door enthousiaste op blote voeten rennende kinderen, die erg onder de indruk zijn van een muzungu (een rijk/wit persoon). Hoe vaak ik dat al niet heb mogen aanhoren, al gillend, ‘Umuzungu!!!’ , door jong EN oud, gerust van de andere kant van de straat, geen probleem. Kun je je voorstellen dat wij in Nederland bij iedere kleur die we zien iets roepen?!?!?! Af en toe heb ik het idee dat ik van een andere planeet kom, echt waar…
Maar wat doe ik hier nu eigenlijk voor werk, dat is een vraag die ik al een aantal keren heb gehad. So here we go:
Ik ben een ‘TMA’ zoals ze dat bij VSO Rwanda noemen, een Teaching Methodology Advisor. In de scholen werk ik met de basisschool leerkrachten aan methodology, we maken samen materialen en de Engelse taal is een actiepunt. Misschien komen er nog wel meer actiepunten naar voren maar dit is het begin. Ik geef workshops aan groepen leerkrachten over deze onderwerpen en observeer en evalueer lessen om te kijken wat ze met de informatie van de workshop doen en ook kunnen we andere dingen bespreken die zich voordoen. Ik hoef mij dus niet te vervelen, ik werk in 14 scholen en ze hebben het liefst dat ik zo vaak als ik kan langskom om ze te ondersteunen. Zo zijn er in het onderwijs team ook ELA (Education Leaderschip Advisors) deze werken met de hoofden van de scholen aan leadership en dan zijn er ook nog mensen die op de TTC’s (Teacher Training College=Rwandese pabo) werken.
Maar, ook al zou ik non stop met werk bezig kunnen zijn hier, er gebeurd meer natuurlijk. De tweede week in Rwamagana werd mij bij aankomst op mijn werk gevraagd om mee te gaan naar een begrafenis. In de nacht was een moeder van een collega overleden. De dag erna was meteen de begrafenis. Okay… Ik kwam in mijn ‘outdoorsy’ outfit want het weer was niet echt top, maar dat was allemaal geen probleem, rugzak met werkspullen op mijn rug en een volgeladen busje in met mensen van kantoor. Eerst naar de kerk, we hebben nog net even het laatste deel van de dienst bij kunnen wonen en toen op naar een heuvel ergens op het platteland. Hier werd door een aantal mannetjes begonnen met het graven van het graf. Een aantal uren later was dit klaar en kon de kist uit de laadbak van een vrachtwagentje geschoven worden om het gat ingedaald te kunnen worden. Tijdens deze uren dat we daar hebben staan wachten heb ik niemand een traan zien laten… een gevolg van de gebeurtenissen in 1994 werd mij verteld door een van de headteachers waar ik de afgelopen uren vrolijk mee heb staan kletsen om de tijd een beetje door te komen, en wij waren niet de enige die vrolijk stonden te ‘socializen’ tijdens dit gebeuren.
Van begrafenis gaan we naar de bruiloften, van dieptepunt naar hoogtepunt! Een collega van het werk waar ik af en toe Engels mee oefen vroeg of ik meeging. De bruiloft was van haar schoonbroer, geen idee wie deze meneer was, maar prima, waarom niet? Hoe zal ik het zeggen, bruiloften in Rwanda duren laaaaang en zijn natuurlijk alleen in Kinyarwanda waar ik nog steeds maar 3 woorden van kan spreken/verstaan. We beginnen zo’n dag natuurlijk in de kerk, daarna naar de receptie wat ook een zit en luister aangelegenheid is en het kan gerust uren duren. Als je geluk hebt krijg je een ‘brok’ taart om de trek een beetje te stillen, maar dat is niet vanzelfsprekend. Ik noem het een brok taart omdat hij niet netjes aangesneden wordt. Je krijgt een servet en eet je brok letterlijk met je handen op, maar goed, als Limburger is dat niet echt een probleem, haha.. (Deze manier scheelt wel een hoop afwas en water dus). De tweede bruiloft waar ik ben geweest was ook een bijzondere dag, daar werd nadat de kerkdienst voorbij was recht voor de kerk mijn telefoon uit mijn tas gestolen (holey moley!!!).
Een paar weken geleden heb ik samen met andere VSOers uit Rwanda en een deel van het VSO team uit Tanzania meegedaan met de Peace Marathon in Kigali waar ik mij gewaagd heb aan de 5 km. Deze afstand noemen ze hier de “FUN RUN’, ik moet eerlijk bekennen, de 2 dagen erna ben ik niet gewoon op een stoel kunnen gaan zitten of zelfs naar de wc kunnen gaan(!!!), zo’n spierpijn had ik, haha. Rwanda, het land van de duizend heuvels zoals het ook wel genoemd wordt, ik heb het gemerkt tijdens die 5 km!
Ook zijn er nog bijzondere feestjes geweest. Een op de Nederlandse ambassade, Koninginnedag. De bitterballen en haring waren ingevlogen, heerlijk. Ook hadden we een uitnodiging gekregen van de British High Commission om de verjaardag en het jubileum te vieren van de Britse Koningin. Gratis eten en drinken, voor VSOers een groot feest… hoe en wat mag je zelf invullen ; )
En dan nog een korte update van mijn huis. Als het regent blijft het droog, yes! Iedere dag, in de avonden heb ik stromend water in mijn huis en kan ik mijn bakken en jerrycans verspreid door mijn villa : ) bijvullen en ook kan ik dan de wc even gewoon doorspoelen. Het vergt wat planning en vooruit denken, maar je went eraan.
Dit was het weer voor nu.
Veel groetjes vanuit Rwamagana,
Inglid : )
-
27 Juni 2012 - 19:25
Rebecca:
Hey meis,
Wat een verhalen weer haha! Je kan een boek schrijven tegen de tijd dat je daar weg gaat! Ook leuk om te horen wat je werkzaamheden nu allemaal inhouden. Klinkt in elk geval alsof ze je goed bezighouden!
Liefs -
27 Juni 2012 - 21:05
Jolanda & Myla:
Met recht hoogte en dieptepunten. Jeetje wat heb jij op korte termijn al veel meegemaakt. En hoe je het allemaal omschrijft geweldig.
Je hoeft je in ieder geval niet te vervelen.
X
Jolanda
-
28 Juni 2012 - 12:26
Jochien:
Hi meis!
Leuk om je verhalen te lezen en de foto's te zien van waar je nu bent!!
Succes en plezier komende tijd met je werk! Klinkt echt heel leuk, ben benieuwd wat je allemaal gaat tegenkomen in je werk/en daar buiten.
Hier alles oke...James groeit de pan uit, Dino heeft een nieuwe baan in Weert (jawel...limburg) en ik ben opzoek naar een huis met een tuin...niet heel spannend dus ;-)
Veel liefs,
Jochien
-
28 Juni 2012 - 19:27
Marije:
Hey Ingrid,
Ik lees net ergens dat het voor blanken in Rwanda de sport is om Polo te spelen, en dan niet te paard maar achterop de motor, misschien beter vol te houden dan in de heuvels rennen?
Xxx Marije -
02 Juli 2012 - 06:06
Corine Voermans:
Hoi Ingrid,
Ik vind het heel bijzonder om je reisverslagen te mogen lezen. Geweldig wat je daar allemaal doet. Voor mij is de vakantie nu begonnen, maar mijn reisverslag van Noorwegen, waar we volgende week naar toe gaan, zal heel anders zijn dan dat van jou.
Ik zou het niet kunnen wat jij allemaal doet. Ik vind het echt super van je.
lieve groeten, Corine -
04 Juli 2012 - 20:19
Marleen:
Mooi verhaal, en de koffer met Nederlandse spullen staat al klaar!
Greetz -
06 Juli 2012 - 18:17
Eva:
....nou, je verveel je blijkbaar niet:-)
Heb je naast al die feestjes nog tijd voor het werk? En trouwens, wat ga je doen tijdens de schoolvakantie? Wat dat betreft, zijn wij ook al begonnen met het genieten van welverdiende rust. Klein nieuwetje - na de zomer kom ik niet meer op de Piramide maar ga ik op een andere school van de stichting werken.
Viel liefs. -
09 Juli 2012 - 11:55
Marjo:
Ha Grid, wat een andere wereld weer zeg. Zo te horen ben je er echter al aardig thuis maar het zal toch ook best vaak vreemd zijn zo'n compleet andere omgeving en cultuur. Goed dat je niet alleen met werken bezig bent maar dat er sociaal ook van alles gebeurd. Deze tijd pakken ze je maar mooi nooit meer af. -
14 Juli 2012 - 12:58
Louis:
Hoi Ingrid, even een berichtje vanuit een koud en regenachtig Herten, het is ongeveer 15 graden, het lijkt wel herfst maar allereerst veel groeten van Leny en mij. Jouw bericht lezende vraag ik mij af in hoeverre en welke onderwijsleermiddelen jullie gebruiken en of jullie in de scholen waar jullie werken altijd stroom hebben en computeraansluitingen. Ook is mij niet helemaal duidelijk of jullie zelf les geven of de onderwijsleerkrachten begeleiden. Op welk niveau wordt er les gegeven is dat basisonderwijs of een of andere vorm van voortgezet onderwijs, wie houdt er examens en welke geldigheid hebben diploma's daar? Op sri lanka waar wij ook zoiets deden hebben wij veel moeite moeten doen om de certificaten die onze leerlingen behaalden geacepteerd te krijgen voor vervolgonderwijs. Verder prive alle oke daar? Kunnen jullie er savonds veilig op uit of zijn er toch bepaalde regels en afspraken? Hoe is de temperatuur overdag en snachts en what about insekten, lijkt me in dat land een minder probleem dan in andere Afrikaanse landen toch? Moet gaan douchen van leny want we gaan straks uit eten en heb na spinning vanochtend alleen maar kranten gelezen. oh ja bij de Floriade gaat alles oke, we hebben daar inmiddels de miljoenste bezoeker gehad en gaan hard naar het einde toe ( 7 oktober sluiten we de tent) ben dan eindelijk werkeloos! Wens je alle goeds vanuit herten en tot schrijfs gr louis -
06 September 2012 - 17:27
Kitty:
Hoi Ingrid,
eindelijk heb ik de rust gevonden en de tijd om jou verhalen te lezen en te mogen reageren!! Geweldig dat je dit avondtuur aan bent gegaan. Ik ga vannaf nu lekker meegenieten, maar dan vannuit Beesel.....
Alard komt as woensdag ook jou kant op; ik bedoel dan naar Johannesburg voor een half jaar.Hij gaat werken in hotel Birchwood. Als het goed bevalt dan gaan Theo en ik ook kijken, in de maand december. Ik moet mij nog helemaal gaan inlezen maar ga ervan uit dat Rwanda een heel eind ervan af ligt. Dat we iets kunnen regelen houdt ik in mijn achterhoofd maar tel er niet op.
Ook steun ik al jaren in Niger de fistelvrouwen, maar ook dat is erg ver weg om er even naar toe te gaan, in december.
Allard heeft het boek"het verbond"gelezen over Africa geschreven door James A. Michener en, ondanks dat hij een wandelende enceclopedie is (haha), wist hij een aantal dingen niet over Afrika. Misschien iets voor jou als je terug bent of zo.
Ik hoop dat het een geweldige en leerzame tijd is voor je en ook voor de mensen die met jou mogen optrekken en van jou mogen leren!! Zoals ik al zei ga ik vannaf nu lekker meegenieten! Tot schrijfs, en groetjes van het hele spul uit Beesel/ Roermond(Niki)/ Maastricht (waar Allard nog 1 week woont) en uit Tegelen (waar Kees zojuist is gaan wonen)
groetjes van Kitty
-
13 September 2012 - 10:31
Miek Kauffman:
hallo ingrid,
badankt voor je kaart een mooie jongen zo te zien..... de kaart kwam na een vreemde omzwerving toch op 32 aan. in eerste instantie kwam hij in het appartementengebouw aan waar nr.77 is gehuisvest. een van de medebewoners vroes aan sjra of de kaart voor hem was.ja dus (je had 33 vermeld).
voor de goede orde:mijn huisnr is 32 6006kp en dat van sjr is 77 6006kl .wij zijn blij te horen dat het goed met je gaat en dat er toch wel wat afwisseling is op je standplaats(
inderdaad van dieptepunt naar hoogtepunt).Fijn dat je je werk een uitdaging blijft vinden.
hier gaat alles zijn gangetje.
groetjes van Ome Sjra en Miek -
21 Januari 2013 - 17:10
Frans:
Dag Ingrid,
Omdat ik je adres niet heb stuur ik dit berichtje.
Wat een zelfstandig leven vol afwisseling, zowel van mensen als van wonen. Je huis ziet er keurig uit, ook mooie schoonmaakritus met natuurlijke waterreiniging. Wanneer is het regenseizoen?
Je vindt je werk leuk, kun je nog in NGO verband over het grootste deel van het zuidelijk halfrond uitvoeren. Hoe lang blijf je nog? De mensen zullen je missen, en jij hen! Welke boeken gebruiken jullie op school? Ook een smartboard? Ik denk dat de kinderen op school leergierig zijn?
Groet aan jou en alle mensen die blij worden met jou....
Heb jij je zus, zwager, paps en mans heerlijk verwend met Kerstmis in Rwanda?
A&F geboare in Melick en Lin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
